Ο Έλληνας Ρωμιός και το ψευτορωμαίικο .

Ο Έλληνας Ρωμιός και το ψευτορωμαίικο.

Στην Ελλάδα οι βωμοί των ειδώλων έγιναν Ορθόδοξα θυσιαστήρια.Οι κάμποι γέμισαν από ξωκλήσια για να αγιασθούν οι δαιμονότοποι και να λειτουργείται το “ιερατικό αξίωμα “του βαπτισμένου Χριστιανού.Να πας για σπορά ,αλλά να θυμιάζεις πρώτα τις εικόνες.Έτσι το ζει ο Ρωμιός, ο Έλληνας “ειδωλολάτρης” με Ρωμαίικη υπηκοότητα, που στο ευλογημένο Βυζάντιο λούσθηκε με το φως της Χάριτος.
Ανάψατε κανδήλες σε ξωκλήσι;
Φέρνετε παπά να το λειτουργήσει;
Οι Έλληνες αρχαιολάτρες πάνε στον Όλυμπο για να αναβιώσουν ό,τι οι πρόγωνοί μας αρνήθηκαν και αντί των δαιμόνων βρίσκουν τον Χριστό.
Ο Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω ασκήτευε και στο Άγιον Όρος και μετά έκτισε μοναστήρι στον Όλυμπο.
,για να γίνουν τα πάντα καινά, αληθινά και άγια.
Ο Χριστός μας είναι η αλήθεια.
Ακόμα όμως και πολλοί Χριστιανοί αμφιταλαντεύονται στην πίστη γιατί δεν ζούνε τον Χριστό.
Οι μάρτυρες του Ιησού δεν ψάχνουν την αλήθεια, διότι η αλήθεια είναι στην καρδιά τους.
Οι πρόγονοί μας αναζητούσαν την αλήθεια διότι δεν την είχαν και η Αλήθεια τους αποκαλύφθηκε και δοξάσθηκε ο Υιός του ανθρώπου.
“Νυν εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου”.
Το ναι του Χριστιανού είναι ναι και δεν λέει για να πιστευθεί το “αλήθεια σου λέω” διότι αν ο άλλος δεν αισθάνεται ένα καρδιακό λόγο ζωής δεν θα πιστεί διότι δεν θέλει την αλήθεια που νίκησε τον θάνατο,το σκοτάδι και το ψέμα.
Ο αληθινός συγκλονίζει τον πλησίον που ζει στην πλάνη και γίνεται το φως του συνανθρώπου του .
“Πες την αλήθεια” λέμε κάποτε στον άλλον που ζει στο σκοτάδι του .Τι να σου πει ότι δεν ζει αυτό που ζει;
Γίνε μάρτυρας της αλήθειας με το μαρτύριο της συνειδήσεως.
Ό Χριστιανός που δεν ζει αυτό το μαρτύριο προσπαθεί να δικαιολογηθεί,να κρυφτεί από τα αληθινά και αιώνια και οδηγείται στην μοναξιά ,αφού ο συνάνθρωπος είναι η εικόνα του Θεού .Στο πρόσωπό του πρέπει να βλέπουμε τον δημιουργό μας που γνωρίζει τα πάντα για την ζωή μας.Υποκρίνεται ο δειλός,συρρικνώνεται και βιώνει το ψυχολογικό του μαρτύριο .
Η χλιαρότητα στην πίστη αποτελεί μια καθημερινή πραγματικότητα δυστυχώς , γι’αυτό και πληθαίνουν τα ψυχοφάρμακα.
Χλιαρότητα είναι λοιπόν το να μη ομολογείς Χριστό και να ζεις ως ταλαίπωρος κι ας είσαι βουλευτής, υπουργός,προθυπουργός, παπάς, μοναχός ή δεσπότης,όπως ο Λαοδικείας της Ιεράς Αποκάλυψης .

Ως Χριστιανοί έχουμε τον πλούτο της Χριστότητας του Κυρίου.
Πρέπει να περάσει ο πνευματικός μας χρυσός που δυνάμει διαθέτουμε από την φωτιά για να λάμψει.Να βάλουμε κωλύριο στα μάτια μας,για να δούμε ποιοί είμαστε.Να φορέσουμε ιμάτια λευκά στην ασχήμια της γυμνότητός μας.
Όσους εγώ φιλώ ελέγχω και παιδεύω λέει ο Θεός.
Ιδού έστηκα επί τη θήρα της καρδιάς σου και κρούω.
Όποιος με άνοίξει θα δειπνήσω μαζί του .
Ημείς φίλοι μου εστε.Αυτό είναι το δείπνο.Η παρέα με τον Θεό.Η βαθειά φιλία με τον Ιησού.
Πες μου τον πόνο σου λέει ο Κύριος.Άσε σε μένα τα βάρη σου.
Η πρόσωπο προς πρόσωπο συνάντηση,η θέα του προσώπου του Θεού,είναι μακροχρόνια πλην κάποιων εξαιρέσεων.Όμως μπορούμε να γίνουμε συνκάθεδροι στον θρόνου του Θεού από αυτή την ζωή και να μη ταλαντευόμαστε στην πίστη.Να μένουμε σταθεροί δηλαδή στην Ορθοδοξία μας .Να ζητήσουμε την πνευματική Ορθόδοξη χειραγώγηση.
Όχι από χλιαρούς ποιμένες, αλλά από τους ποιμένες τους ποιμένοντας μετ’επιστήμης ως έμπειροι των θείων.
Για να επέλθει η σταθερότητα στα πνευματικά και εθνικά μας θέματα χρειάζεται Ελληνορθόδοξη παιδεία.
Έρχονται Ευρωεκλογές και είπα να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι στην εκλογή της κάλπης.

Ορθοδοξία σημαίνει πνευματική αναγέννηση και η Ελλάδα πρέπει να μείνει Ορθόδοξη .

Το ψευτορωμαίικο είναι το μεγάλο θέμα και των εκλογών του Ιουνίου.

Να ελπίσουμε ότι η Ευρώπη θα καλοσωρήσει μεθαύριο Ρωμιούς Ευρωβουλευτές και δι’αυτών την Ελλάδα της Φιλοκαλίας.